روز جهانی زن را نباید فقط به چشم یک یادآوری از جنبش زنان نگریست، این روز باید آرزمگاهی برای مؤاخذهٔ زنانی باشد که به ازای امتیازات کوچک و بزرگ شانه به شانهٔ استبداد می‌ایستند و بر تضییع حقوق دیگر زنان چشم می‌پوشند. ترانه علیدوستی‌ها باران کوثری ها بهنوش بختیاری‌ها و نگار مرتضوی‌هایی که مشروعیت‌بخش سرکوب زنانند!!
«زنان علیه زنان» و فرای آن «قربانی علیه قربانی»، نه بدعتی است امروزی و نه منکری است حادث.
چه بسیار بوده‌اند سیاه‌بردگانی که به جرم احقاق حقوق حاقهٔ بردگان، توسط برده‌هایی که سودای خوش‌خدمتی به ارباب داشته‌اند، دار زده شده‌اند.
بعنوان مثال تروانی دو مریکور از پیشگامان فمینیسم، که از فرصت انقلاب کبیر فرانسه بهره جست تا تحت تأثیر آرای کوندورسه، به احقاق حقوق زنان بپردازد.
می‌دانید چه شد؟ روزی، پس از یک سخنرانی غرّا در میدان گرو پاریس، توسط گروهی از زنان ژاکوبن مورد حمله قرار گرفت؛ لختش کردند و پیامد آن مجنون شد.
